ҚОЖА ХАФИЗ СӨЗІНЕН

Баяғыда парсы жұртында әрi бiлгiш, әрi сопы, әрi ақын Хожа Хафиз деген кiсi болған. Иманына қазақтың талапты жастарын таныс қылмақ үшiн төменгi жырын қазақ тiлiне аудардым.
(Шаһкәрiм)

Көрiнiске шоқынған,
Сопы бiздi не бiлсiн.
Не десе де сыртымнан,
Ренжiмеймiн, неғылсын.
Ақ көңiлдiң кезiне,
Не келсе де - жақсылық.
Тура жолдың тезiне,
Түскен көрмес тапшылық.
Бiр жаяуды жүремiн,
Ойын болар порым жоқ.
Бұл шатырашта, бiлемiн,
Мерзiмдерге орын жоқ.
Мұнша биiк шып-шыбар,
Неткен үйдiң төбесi?
Ешкiм емес хабардар,
Жан бiлмейдi, о несi.
Неткен мұңсыз, неткен күш,
Неткен бiлгiш құдайым?
Сансыз жара - қорқыныш,
"Аh" деуге де жоқ жайым.
Есеп, теңдiк бiлмейдi
Бiздiң тақтың иесi.
Құдай үшiн демейдi
Жалғыз сағат, о несi?
Ол патшаға жол ашық,
Не сұрайды, не дейдi.
Даяшы жоқ, бостандық,
Ешкiм "Әрi жүр" демейдi.
Не жарамсыз мiнiмiз,
Бiздiң бойдан табылмақ.
Алла берген тонымыз,
Болмай қоймас бойға шақ.
Қымыз iшер араға,
Барар кiсi бiр бөлек.
Оны сатқан қалаға,
Өзiн сатқан, не керек.
Сынықшының қолымен,
Сынған көңiл жамаған.
Алман сопы қылығын,
Екiұшты қып қалаған.
Босағада отырсам,
Ар-намысым көптiгi.
Қымызшыға емес шам,
Мал, мансаптың жоқтығы.
* * *
Кел, аяқшы, қымыз құй,
Көпке бер де, маған бер.
Махаббат салды ауыр күй,
Жан қысылып, ақты тер.
Жаз таңының нұр желi,
Жар кекiлiн шайқалтып.
Көңiлге толып қан селi,
Жүректi тұр шайқалтып.
Жардың қонақ үйiнде
Тыныштық қайда, тың қайда?
Қоңыраулатып күн, түнде,
Деп тұр: "Әйда, жүк байла!"
Қараңғы толқын, қанды ұшқын,
Қорқыныш қатты, жүк ауыр.
Бiздiң жайды не бiлсiн,
Жағада жүксiз жат бауыр.
Пайда, мақтан, айла, күш
Жаман атқа ұшыратты.
Сауық, думан, көрнеу iс
Жасырын қашан тек жатты?
"Жайнамазды арақпен
Боя", - десе мұғaн пiр,
Таза жүрек жол бiлген,
Болса айтқанын iсте, жүр!
Рахат, сұхбат iздесең,
Ақ жолыңнан айрылма.
Ақ жүрекке кез келсең,
Өзге түкке қайрылма.

Бұл парсы жұртының баяғы өткен атақты бiлгiш ақыны Хожа Хафиз сөзiнен қазақ тiлiне аударылған. Осы күнгi алаш ұранды халықтың hәм басшыларының басына келiп тұрған ауыртпалыққа дәл келетұғын сөз болған соң нaсихат болар деп жаздым. Оқушылар, естерiңде болсын: Хожа Хафиздiң "арақ" деп жазғанын мен көбiнесе "қымыз" деп жазамын. Оның "арақ" ("қымыз")
дегенi - ақыл, ғылым, Хақихатта "жар" - дос дегенi, Алла тағала hәм табиғаттың көркемдiгi. Мысалы: "Жаз таңының нұр желi" деген жырының мағынасы - бостандық келерде адамдардың әртүрлi партия толқыны табиғат тұрмысын шайқалтып, бiздi қатты
қайғыға салып тұрады дегенге келедi.

ШӘКӘРIМ