МҰХАММЕД (С.Ғ.С.) – ЖАРАТУШЫНЫҢ СОҢҒЫ ЕЛШІСІ

   Пайғамбар жіберу Алланың әмірінде болса, оған иман ету – пенденің міндеті. Алла Тағала адамзатқа жүз мыңдаған пайғамбар жіберіп, Өз заңдылықтарын үйретті. Сол жүз мыңдаған пайғамбардың соңғысы Мұхаммед (с.ғ.с.) 610-жылы бүкіл адамзат пен жын атаулыға жіберілді. Ал, Мұхаммед (с.ғ.с.) дүниеден озған соң пайғамбарлық міндет ұғымы  біржола тоқтады. Ақырғы елші Мұхаммедтен (с.ғ.с.) соң қияметке дейін пайғамбар келмейді. Егер де кімде-кім: «Мен пайғамбармын, маған Жәбірейл уахи әкелді», – десе, ол жан сөзсіз кәпір болады.

Пайғамбарлардың барлығы да Алланың сүйікті құлдары бола тұра, олардың кейбірінің мәртебесі өзгелерден жоғары болатындығын жоғарыда тілге тиек еткен болатынбыз. Сол секілді соңғы ақырзаман пайғамбары Мұхаммедтің (с.ғ.с.) де өзіне тән артықшылығы бар. Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) өзге пайғамбарлардан артықшылығын төмендегідей ретпен атап кетуге болады:

Алғашқы пайғамбарлар (Һуд  Ад қауымына, Салих  Самуд қауымына, Мұса пайғамбардың Исрайл ұлдарына жіберілгені секілді) тек қана белгілі бір тайпаға не қауымға жіберілген. Ал, Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) болса, күллі адамзатқа және ақырзаманға дейін келіп-кететін адамзат пен жын атаулының барлығына бірдей жіберілді. Яғни, Ол – жер бетіндегі барлық халықтың, барлық ұлттың пайғамбары. Мұны Құран аяттары да тайға таңба басқандай айғақтайды: «(Мұхаммед (с.ғ.с.)! Біз сені бүкіл әлемге рахым етіп қана жібердік[1]»; «Сені жалпы адам баласына қуандырушы, қорқытушы етіп қана жібердік. Бірақ адамдардың көбі түсінбейді[2]»; «(Мұхаммед (с.ғ.с.) айт: Әй, адам баласы! Мен барлығыңа жіберілген Алланың елшісімін[3]»

Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) пайғамбарлығы қияметке дейін жалғасқандықтан, әкелген Құраны да қияметке дейін өз күшінде болады. Алдыңғы пайғамбарларға парақтар және қасиетті кітаптар түсірілгенімен, бәрі дерлік Пайғамбарымызға (с.ғ.с.) дейін түпнұсқа күйінде жетпеді. Жоғалатыны жоғалып, өзгеретіні өзгеріп, бұрмаланатыны түрлі бұрмалаушылыққа ұшырады. Ал бұл нені байқатады? Әрине, біз бұл жерде Алланың Құранға берген кепілдігін өзге кітаптарға бермегенінің айқын дәлеліне куә боламыз. Құранда Алла Тағала: «Құранды біз түсірдік, қияметке дейін оны біз қорғаймыз[4]», – дейді.

Пайғамбарымыздың  (с.ғ.с.) келесі бір жөні бөлек ерекшелігі – Оның ең соңғы пайғамбар екендігі. Одан кейін ешқандай пайғамбар келмейтіндігі Құранда  анық баян етілген: «Мұхаммед сендерден ешбір кісінің әкесі емес. Бірақ Алланың елшісі және пайғамбарлардың соңғысы. Алла әр нәрсені толық білуші[5]».

Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) соңғы пайғамбар болғандықтан, оның әкелген діні Ислам – ең кәміл де иләһи дін. Исламның негізгі ерекшелігі – ол алдыңғы иләһи діндердің жаңсақ, бұрмаланған үкімдерін жойғандығында. Иә, шын мәнінде, ислам – Алланың разылығына бөленген дін. Кімде-кім Ислам дінінен басқа дін іздеп, сол сенімді өмірлік ұстаным етсе, оның Жаратушы тарапынан қабыл болу мүмкіндігі жоқтың қасы. Құранда бұл мәселе кесіп айтылған: «Алла алдындағы дін тек Ислам ғана...[6]»; «Кімде-кім Исламнан басқа бір дін іздесе, әсте одан қабыл етілмейді де, ол ақыретте зиянға ұшыраушылардан болады[7]» .

Ал, мына аят Ислам дінінің кәміл дін екендігіне бірден-бір айғақ: «Бүгін діндеріңді толықтырдым (кәміл еттім) және нығметтерімді тәмамдадым. Сондай-ақ, сендерге Ислам дінін қоштап ұнаттым[8]».

Пайғамбарымызға  (с.ғ.с.) ақыретте шапағат мақамы берілген. Жер беті Оның (с.ғ.с.) үмметіне мешіт етіліп, соғыстан түскен олжаны алу халал болды. Әрине, мұның өзі Екі Дүние сұлтанының негізгі ерекшеліктері болып табылады. 

[1] «Әнбия» сүресі, 107-аят
[2] «Сәбә» сүресі, 28-аят
[3] «Ағраф» сүресі, 158-аят
[4] «Хижр» сүресі, 9-аят
[5] «Ахзаб» сүресі, 40-аят
[6] «Әли Имран» сүресі, 19-аят
[7] «Әли Имран» сүресі, 85-аят
[8] «Мәида» сүресі, 3-аят