Payğambarımız (s.ğ.s.) bîr künî sahabalarına oraza ûstaudı bûyırıp, artınşa bılay dep qatañ eskertu jasadı:

– Men rûqsat etpeyînşe keşke eşkîm auız aşpasın!

Eldîñ bârî jappay auız bekîtîp, oraza ûstadı. Keş tüskende jeke-jeke kelîp, auız aşuğa rûqsat alıp jattı. Dâl osı tûsta bîr kîsî jaqındap kelîp:

– Ua, Rasulalla! Ekî qızım künî boyı oraza ûstağan edî. Ûyalğandıqtan özderî kelîp sîzden rûqsat sûray almadı. Rûqsat etseñîz, orazaların ayaqtap, auızdarın aşsa jaqsı bolar edî, – dep ötînîş bîldîrdî.

Alayda rûqsat berîlmedî.     

Âlgî kîsî tağı ekî ret kelîp rûqsat sûradı. Üşînşî ret kelgende payğambarımız (s.ğ.s.):

– Ökînîştîsî, olar bügîn oraza ûstağan joq.. Künî boyı «kîsî etîn jegen» (ârkîmnîñ sırtınan ösek aytıp, ğaybattağan) adam qaytîp oraza ûstasın?! Bar da olarğa ayt: eger niet etîp oraza ûstağandarı ras bolsa, dereu qûsıp tastasın, – dedî.

Âlgî kîsî aytılğandardı qızdarına ayna-qatesîz jetkîzdî. Olar bûyrıqtı orındap, özderîn küştegende kesek-kesek qan qûsıp jîberdî. Âlgî kîsî kelîp bûl jaydı payğambarımızğa bîldîrgende, ol:

– Qûdîretî küştî Alla Tağalağa ant eteyîn, eger olar âlgî ûyığan qandı qûsıp tastamağanda, tozaqta küydîretîn ot asağan bolar edî, – dedî. 

İâ, tek tamaqqa ğana emes, tîlge de, közge de, ayaqqa da, qolğa da oraza bolsa, sonda ğana ol nağız oraza bolmaq.