Иә, ол кісі біздің көшенің басында тұратын. Сақалы дөңгелене біткен, қияқ мұртты, қыр мұрынды. Қысқасы, түрі киноға сұранып-ақ тұр. Өзінің "мачо" екенін қу бәле білетін. Әдемі қыз-келіншек көрсе, сумаң етіп сол маңнан табылатын. Не керек, сол шал бір күні өлді. Қайтыс болды, қайтты деп қайырлы өлімге ұқсатқым келмейді. Өлді. Иә, өлді... Қабірге қоятын да сәт келді. Екі баласы шұңқырға түсті. Арулап, екі жағынан екеулеп ұстады. Еңкейіп қабірдің ұяшығына денені қойғалы жатқан. Шыңғырып екеуі де...
Таң шапағын шаша бастаған кез. Медресе іші. Күнделікті дәрістеріне кіріп, шәкірттер ұстазын күтіп отырған еді. Бір кезде ұстаздары:
- Ассалаумағалейкум, шәкірттерім менің! – деп, аз ғана шаршаңқы, бірақ жылы жүзбен кіріп келді.- Уағалейкум салам, ұстаз!- Амансыңдар ма, балалар, денсаулықтарың қалай?- Әлхамдулилла, ұстаз! Бізде бәрі жақсы, – деп, шәкірттер жамыраса жауап берді.
Ұстаз бір сәт отырып, тыныққандай болып, шәкірттеріне қарап аз ғана жымиып, былай деді: – Ал, алтыннан...
Ертеде Хусейн деген жас жігіт, ерте үйленіп, көп ұзамай басқа елге ілім ізденіп жол жүріп кетеді. Содан 20 жыл ел аралап білім алады. Содан еліне қайтпақ болып, жолға шығады. Ел аралап қайтар жолда, үлкен ақсақал кісіге жолығып, үйінен дәм ауыз тиеді. Сонда ақсақал жөн сұрасып отырып, мән-жайға қанық болған соң Хусейннен ілімнің басы неде? – деген сұрақ қояды. Оған Хусейн:
- Бисмилләһта – деді.
- Жоқ, - деді қария.
- Фатиха сүресінде – деді.
- Жоқ, - деді қария.
- Насара–янсуруда –...
Бір хакімнен: «Қалыңыз қалай?» - деп сұрағанда ол: «Жаратушы Иеммен татумын, азғын нәпсіммен аразбын, халайықпен ыстық ықыластымын, дүниемен тек зәру жағдайда кездесемін», – деген екен.
Бірде Ұлы қолбасшы Халид ибн Уалид дұшпанға қарсы неше күн қиян-кескі ұрыс жүргізіп, шаршап-шалдыққан әскерімен бірге кеш бата қосқа кеп аялдайды. Халид ибн Уалидке сүт пен нан ұсынады. Салқын сүт пен жұмсақ нанды байқаған ұлы қолбасшы: "Күннің мынандай ми қайнатар аптап ыстығында нан қатып, сүт бұлай салқын сақталмауы керек еді. Бұларды қалай сақтадыңдар" - дейді таңданысын жасыра алмай. "Құмды терең етіп қазып, сол жерге көміп қойған едік" - деген жауапты естіген қолбасшы: "Дәл осындай...
Өмір болғаннан кейін неше түрлі оқиғалар болады, ал одан біздің аларымыз тек қана ғибрат. Сондай оқиғалардың бірі делік, бір жігіт: «Менің досым көп», - деп мақтанатын көрінеді. Расында ол жігіттің достары көп екен. Сөйтіп әлгі жігіт бір күні үйленбекші болады. Әкесі оған: «Балам, сенің достарыңды мен шақырайын» - дейді. Жігіт келіседі. Тойға тек екі-ақ досы келеді. Жігіт әкесіне: «Сіз басқаларын шақырған жоқсыз ба?» - дейді. Әкесі: «Мен сенің барлық достарыңды шақырдым....
Бірде әкесі мен баласы жолда келе жатады. Келе жатса жол үстінде жатқан тағаның сынған бір бөлігін әкесі көзі шалып қалады. Әкесі баласына: «Балам жолда жатқан темірдің сынығын ала салшы, керек болып қалар» дейді. Сонда баласы: «Әке сынған темір неге жарар дейсіз» деп алмай кетеді. Әкесі сабырлы күйде темірді өзі алып, дорбасына салып алады.
Ол темірді жолдағы темірші ұстаға өткізіп, алған ақшасына аздаған шие сатып алады. Шиеден баласына ұсынбастан өзі жеп кете береді....
Имам Ағзам дәуірінде Алланы жоққа шығарып, дінді терістейтін адамдар болды. Солардың бірімен мәзһаб имамымыз жап-жас бала кезінде пікір сайыстырады. Бір күні ол ұстазымен бірге әлгіндей дінсіздердің халықты азғырып отыратын жеріне барады. Сөйтсе бір адам: «Қане, менімен айтысатын кім бар? Алла бар дейтіндер менің алдыман келсінші», - деп көлгірсіп отыр екен. Әбу Ханифа оның алдына қаздиып тұра қалып: «Қане, айта беріңіз, сұрақтарыңызға мен жауап берейін» дейді. Сонда әлгі...
Дүниеде бір армансыз, қамсыз, уайымсыз жан иесі бар болса, ол тасбақа шығар деп ойлаушы едім. Мейір шөпті тауып алып, соны тістеп жатып, жүз жыл жасай беретін, Құдайдың сүйген мақұлығы сияқты көрінуші еді.
Сөйтсем, деректі фильмнен көрдім, тасбақадан қасіретті жәндік жоқ екен. Теңіз тасбақасын айтамын.
Теңіз тасбақасы баласын жұмыртқадан шығарады. Бірақ жұмыртқаны суда туа алмайды. Теңізден шығып, жағалаудағы құмды қазып, жұмыртқа туып, құмға көміп кетеді екен.
Кетерінде көз жасы көл...
Ауф ибн Мәлік әл-Әшжаи (р.а.) былай әңгімелейді: «Тәбук шайқасында Расулаллада әлдебір шаруам болып, ол отырған шатырға келдім. Сәлем бердім, Ол сәлемімді алды да: «Ішке кір!» – деді. Шатыр құрқылтайдың ұясындай шағын болғандықтан: «Уа, Расулаллаһ, барлық денеммен кірейін бе?» – дедім. Ол: «Барлық денеңмен кір!» – деді».
1757174417371725172117161714170116951676
